Καλή Χρονιά!

Με το πρώτο ασκομπαφλάκι του κήπου της οδού Ραβινέ το οποίο αψήφισε το χειμώνα και μας χάρισε το υπέρχο ιώδες του άνθους του, η ομάδα του Ασκόμπαφλου σας εύχεται Καλή Χρονιά, γεμάτη με εμπνεύσεις και συνθέσεις!

Ημερολόγια Ασκόμπαφλος 2012

Ημερολόγιο τοίχου

Εβδομαδιαία agenda

Ημερήσια agenda

Σαν Χαρταετός στο Άπειρο: Συνέντευξη με την Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein

Με την ευκαιρία των εγκαινίων των νέων χώρων των «Εκδόσεων Ασκόμπαφλος», είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τη σημαντική ποιήτρια Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein. Η καλλιτέχνης, άρτι αφιχθείσα από το Στρασβούργο, όπου κατέλαβε την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Σύγχρονης Ποίησης, μας μίλησε για θέσεις, προθέσεις και υπαναχωρήσεις της πάνω από μια κούπα πράσινο τσάι.

Ασκόμπαφλος: Κυρία Χόρτογλου, κατ' αρχάς να σας συγχαρούμε για τη βράβευσή σας στο Φεστιβάλ Σύγχρονης Ποίησης του Στρασβούργου. Πώς νιώθετε που μια νέα καλλιτέχνης όπως εσείς κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στο διαγωνιστικό τμήμα και μάλιστα ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα, όπως ο A.A. Hannigan και ο Dušan Zahovič;

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας. Η αλήθεια είναι πως ειδικά ο Ζάχοβιτς έχει υπάρξει μεγάλη επιρροή για εμένα και, κατά μία έννοια, μέντοράς μου. Τα ποιήματά του συγκαταλέγονταν στους λιγοστούς συνδέσμους μου με τον αληθινό κόσμο σε εποχές που οι τεχνητοί παράδεισοι ήταν η μόνιμη σχεδόν καταφυγή μου. Όταν αργότερα, στην Ελβετία, είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά, και να έχω πολλές συζητήσεις μαζί του, ο λόγος του υπήρξε και πάλι μια πυξίδα για να βρω το δρόμο μου στις δύσβατες ατραπούς που οδηγούν στο δύσκολο και αληθινό. Προσωπικά, θα είχα βραβεύσει εκείνο. Ίσως όμως η επιτροπή να είδε σε εμένα το επόμενο βήμα, ένα βήμα στο επέκεινα της σύντηξης του αληθινού με το εγκόσμιο… Και πάλι βέβαια, αμφιβάλλω αν θα είχα κατορθώσει κάτι τέτοιο χωρίς αυτόν. Το υπογράμμισα αυτό στην ομιλία της βράβευσής μου, και δράττομαι της ευκαιρίας να τον ευχαριστήσω και από αυτό το βήμα. 

«Ίσως όμως η επιτροπή να είδε σε εμένα το επόμενο βήμα, ένα βήμα στο επέκεινα της σύντηξης του αληθινού με το εγκόσμιο».

Ασκόμπαφλος: Μιας και μιλάμε de profundis, πείτε μας πότε συνειδητοποιήσατε ότι θα ταχθείτε στην τέχνη ; 

 

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: Πάντα υπήρχε μέσα μου ο σπόρος, υποθέτω… Ωστόσο η ανάγκη αυτή έγινε σχεδόν οργανική την εποχή που προανέφερα, μια περίοδο αέναης περιπλάνησης σε χημικές πλάνες. Η τέχνη, η ποίηση ειδικά ήταν ας πούμε… (γελάει σιγανά) η καλούμπα μου. Χωρίς αυτήν, θα είχα μάλλον χαθεί σαν χαρταετός στο άπειρο… 

Ασκόμπαφλος: Τελικά, τι αποτελεί για σας τέχνη ; 

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: Δεν είναι εύκολο να το προσδιορίσω… Με πόση ακρίβεια μπορούμε άραγε να διαχωρίσουμε το αληθές από το ευτελές, το αειθαλές από το εφήμερο, αλλά και τον ευφυή σχεδιασμό από μια αλληλουχία γοητευτικών τυχαιοτήτων; Κι από την άλλη, θα μπορούσαμε γι’ αυτό να επαναπαυθούμε στο ένστικτο; Μήπως όμως, θέτοντας στενούς περιορισμούς και κανόνες κινδυνεύουμε να απολέσουμε το ενδότερο νόημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και την ελευθεριότητά του; Νομίζω πως μόνον ψηλαφητά, ακροθιγώς και με μεγάλη φειδώ θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για τέτοιες έννοιες… 

Ασκόμπαφλος: Θα λέγατε ότι το έργο σας αποσκοπεί στο να περιγράψει σύγχρονες αυταπάτες ή είναι απλά ένας περίπατος της διαλεκτικής ; 

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: Τα πρώτα μου έργα σίγουρα περιέγραφαν πρωτίστως τις δικές μου αυταπάτες και ξόρκιζαν προσωπικά φάσματα. Ως τέτοια βρήκαν απήχηση σε όσους βρίσκονταν σε ανάλογα αδιέξοδα ή γενικότερα ασφυκτιούσαν στο κουκούλι της επίγειας εφήμερης ύπαρξης. Από την άποψη αυτή, συγκλίνουν μάλλον προς τον πρώτο σκοπό που περιγράψατε. Από την άλλη, η έμπνευση και η θεματολογία μου έχουν πλέον μετατοπιστεί σε μια λιγότερο εσωτερική και περισσότερο υπερβατική αναζήτηση, η οποία έχει, θα έλεγα, όχι τόσο σκοπό όσο, κυρίως, αιτία. Αυτός δεν είναι άλλωστε κι ένας καλός ορισμός του περιπάτου; Κάθε περίπατος βέβαια μπορεί να εξελιχθεί σε ένα ταξίδι σε επικίνδυνες στενωπούς.

Ασκόμπαφλος: Σήμα κατατεθέν σας τείνει πλέον να θεωρηθεί η μη χρήση σημείων στίξης. Πώς την αιτιολογείτε;  

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: Πιστεύω ότι τα σημεία στίξης ενυπάρχουν στις λέξεις, όσο και στις σκέψεις που αποτυπώνω στο χαρτί. Ήδη η αποτύπωσή των λέξεων στο χαρτί είναι μια μορφή παραβίασης του άυλου χώρου όπου αιωρούνται αυτά τα νοήματα – αναγκαία ωστόσο. Η χρήση όμως σημείων στίξης θα ήταν, πιστεύω, πλεονασμός. 

«Μήπως όμως, θέτοντας στενούς περιορισμούς και κανόνες κινδυνεύουμε να απολέσουμε το ενδότερο νόημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και την ελευθεριότητά του; Νομίζω πως μόνον ψηλαφητά, ακροθιγώς και με μεγάλη φειδώ θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για τέτοιες έννοιες…»

 

 

Ασκόμπαφλος: Πολύ μεγάλος λόγος έχει γίνει για τη θυελλώδη σχέση και τον λογοτεχνικό διάλογο που ξεκινήσατε στο Παρίσι με τον δικό μας Ροβεσπιέρο Sant. Τι άφησε στο έργο σας η σχέση αυτή; 

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: (Μένει σιωπηλή για λίγα λεπτά, στο πρόσωπό της ζωγραφίζεται συγκρατημένη ενόχληση.) Κοιτάξτε… Δε θα ήθελα να αναφερθώ στην εν λόγω σχέση. Τα αποτυπώματα της στο έργο μου είναι εμφανή, για όποιον θα ενδιαφερόταν να τα εντοπίσει – αν και δεν βρίσκω το λόγο. Βρίσκεται πλέον στο παρελθόν, όπως και η υπόλοιπη ζωή μου στο Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Βαρκελώνη, όλες εκείνες τις πόλεις όπου περιέφερα δαίμονες και εμμονές, σε ένα αδιάκοπο κυνηγητό με τον ίδιο εν τέλει τον εαυτό μου. Στο εξής αναζητώ τη γαλήνη, τόσο στις πόλεις όσο και στους ανθρώπους. 

Ασκόμπαφλος: Να κλείσουμε με μια ευχή στους αναγνώστες και φίλους του «Ασκόμπαφλου»; 

Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein: Θα κλείσω με μια παραίνεση: Το βλέμμα μας, όταν κοιτά πίσω, μας κρατά δέσμιους του γέγονε· όταν βλέπει όλο ευθεία, βάζει παρωπίδες στην περιφερειακή μας αντίληψη· κι όταν κοιτά κάτω, μας κρατά ομήρους σε μια συνεχώς επαπειλούμενη άβυσσο. Εύχομαι στους αναγνώστες – αναγνώστες βιβλίων όσο και ανά-γνώστες της ζωής – να κοιτούν πάντοτε πλαγίως. 

Ασκόμπαφλος: Σας ευχαριστούμε πολύ και ανυπομονούμε να φιλοξενήσουμε και άλλα, πολλά έργα σας. Να σας ευχηθούμε πάντα επιτυχίες και διακρίσεις. 

Σύντομο Βιογραφικό:

Η Ίρις Χόρτογλου-Rauffenstein, ποιήτρια και διανοήτρια, γεννήθηκε στο Durbach, στη βόρεια πλευρά του Μέλανος Δρυμού. Ο οινοποιός πατέρας της και η περιοδεύουσα ακροβάτις ελληνίδα μητέρα της τής κληροδότησαν μια έντονη ροπή προς σαρκικές και πνευματικές καταχρήσεις, που την οδήγησαν, σε νεαρή ακόμη ηλικία, σε πολλαπλούς εθισμούς. Οι δαίμονες που την κατατρύχουν αποτυπώνονται ανάγλυφα στις τρεις πρώτες ποιητικές της συλλογές (Μεθυσμένο λυκαυγές, Νικάνωρ, Χιμαιρικά ερέβη), που την τοποθετούν στα βήματα του Baudelaire, του Genet και του Vedekind. Πριν δύο χρόνια ωστόσο, μετά το θάνατο των γονιών της σε πτώση από αερόστατο, αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη στροφή στη ζωή της. Σε κλινική απεξάρτησης στην Ελβετία γνώρισε τον βιομήχανο Αγησίλαο Χόρτογλου, τον οποίο και παντρεύτηκε τρεις μήνες αργότερα. Έκτοτε ζει μια ζωή αποτραβηγμένη από «τες πολλές συνάφειες», σχεδόν μονήρη, την οποία μοιράζει μεταξύ Τεργέστης και Ναυπάκτου. Αν και θα περίμενε κανείς η απώλεια της αρχικής πρώτης ύλης της να έχει αμβλύνει την ποιητική της οξύτητα, η αποστασιοποιημένη και κοφτερή (χειρουργική σχεδόν) οπτική που έχει πλέον αποκτήσει απέναντι στα ρητά και τα άρρητα της ζωής έδωσε νέα πνοή στο δημιουργικό της δαιμόνιο, χαρίζοντάς της μάλιστα το πρώτο βραβείο στο κορυφαίο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Ποίησης του Στρασβούργου, για την συλλογή Ανάρια και Αρραγή, ένα έργο «ωριμότητας και συμπυκνωμένης ενόρασης», σύμφωνα με τον σημαίνοντα κριτικό Auguste Frambois.

ΑΧΟΙ ΙΑΧΩΝ

Με υπερηφάνια σας ανακοινώνουμε ότι ο Ασκόμπαφλος απέκτησε τα δικαιώματα δημοσίευσης, για την ελληνική γλώσσα, της νέας ποιητικής συλλογής της κ. Ίριδος Χόρτογλου-Rauffenstein "Χιμαιρικά Ερέβη". Σας παρουσιάζουμε το ποιήμα που ανοίγει τη συλλογή και σας υπενθυμίζουμε ότι αύριο θα φιλοξενήσουμε τη συνέντευξη της ποιήτριας, η οποία αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση (σε ποιητικό, αλλά όχι μόνο, επίπεδο).

Ποδοβολητό

Άδηλων στιγμών

Αδυσώπητες ριπές φωτογραφικών μηχανών

Κόκκινα ακροδάχτυλα

Υπερφωτισμένο  δέος

Νέκυια

Οι ώρες στάζουν αργά απ’ το ταβάνι

Σαν αίμα από τεμαχισμένα μέλη

Μέλι

Μέσα σε νου θολό

Καρδιά βγαλμένη από την πρίζα

Άναρθρος φόβος

Φόνος από εκζήτηση

Τα βλέφαρα απλωμένα στο μπαλκόνι να στεγνώσουν

Ξεπλυμένα από κάθε θύμηση

Μέσα στα βάζα αποξηραμένες αναμνήσεις

Ασάλευτη σκέψη

Ασάλευτοι δευτερολεπτοδείκτες

Σπαράγματα νόησης, ζωής

Διάσπαρτα στον χώρο

Πόλαροιντ, τραπουλόχαρτα, λογαριασμοί, εισιτήρια

Τσιρότα

Τεύχη

Τεύχη

Τεύχη

Η επίπλαστη συνείδηση

Δεν είναι πια για μένα

(Από την ποιητική συλλογή Χιμαιρικά Ερέβη)

Η ζωή μας Ασκόμπαφλοι

Παραμερίζω τοὺς ἀσφόδελους

παραμερίζω τοὺς ἀσκόμπαφλους

χαμένος στὴν ἀπεραντότητα

τῆς ἔκτασης ποὺ μὲ περιβάλλει.

Σειρῆνες οὐρλιάζουν μονότονα.

Οἱ ἀσκόμπαφλοι…

Οἱ ἀσκόμπαφλοι…

Οἱ ἀσκόμπαφλοι…

Θυμᾶμαι, τοὺς ἀχνοὺς της κατσαρόλας

ποὺ παιχνίδιζαν χαρούμενα μὲ τὶς πρῶτες ἀκτίνες

ποὺ πάσχιζαν νὰ τρυπώσουν

ἀπὸ τὸ φεγγίτη τοῦ ἡμιυπογείου.

Τρύπησα μὲ τὸ πιρούνι τοὺς ἀσκόμπαφλους.

Μὲ τίποτα δὲν βράζουν.

Ἀπὸ τὸ φεγγίτη ἀκούω τὴν κίνηση στὴν Πατησίων.

Θέλω νὰ σπείρω ἀσκόμπαφλους στὴν Πατησίων

καὶ νὰ τοὺς βοσκήσω.

Ἡ ζωή μας εἶναι ἡ Πατησίων, ἔλεγε ἡ Κατερίνα.

Ἡ ζωή μας εἶναι Ἀσκόμπαφλοι, λέω ἐγώ.

Ἢ ἔστω οἱ ἀσκόμπαφλοι τῆς Πατησίων…

ΕΡΕΙΣΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Όπως σας είχαμε ήδη προϊδεάσει, ο Ασκόμπαφλος αφιερώνει τις γιορτινές του αναρτήσεις στην ποιήτρια Ίριδα Χόρτογλου-Rauffenstein. Έναυσμα στάθηκε η βράβευσή της στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Σύγχρονης ποίησης του Στρασβούργου. Το αφιέρωμα ξεκινά με την ανάρτηση του έργου "Έρεισμα Φθινοπώρου" και θα ολοκληρωθεί με τη συνέντευξη της ποιήτριας στη συντακτική ομάδα του Ασκόμπαφλου. Ανυπομονούμε για τις αντιδράσεις και τα σχόλιά σας. 

Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα πνευμόνια μας και να εισπνεύσουμε λίγη τέχνη...

Στέκομαι σε ένα άνοιγμα στον τοίχο
Παρατηρώ τα ξερά φύλλα

Τα πρωτοβρόχια νοτίζουν τη μνήμη

Το λυκαυγές ψυχορραγεί

Δεν υπάρχουν ήχοι πέρα από αυτό το προπέτασμα
Δεν υπάρχουν θροίσματα
Δεν υπάρχει κελάρυσμα

Μόνο θραύσματα φωτός
Και ένα μειλίχιο μούδιασμα

Η αχλή της συναίσθησης

Οι αναμνήσεις πλησιάζουν ακροπατώντας
Μα η λησμονιά βάζει ξερά κλαδιά στο διάβα τους
Πολύτιμη συνένοχος

Όταν κοπάζει η καταιγίδα φυτρώνουν αδιόρατες κλωστές
Αν τις τραβήξεις τυλίγονται γύρω από το δάκτυλό σου
Και την κόμη σου

Η απόσταση ανάμεσα σε δύο ρίζες είναι αντιστρόφως ανάλογη
Της επιθυμίας σου να την διανύσεις

Και πάλι οι σταγόνες
Και η ροή στις φλέβες
Και το ξύπνημα
Ρηχές αναστάσεις κάθε τόσο

Και οι παλμοί
Να σφραγίζουν πάντα
Το αναπόφευκτο

(Από την βραβευμένη στο Στρασβούργο ποιητική συλλογή Ανάρια και Αρραγή)

ΨΥΧΟΤΡΟΠΑ

Η εβδομάδα ξεκινά με μια ελεγειακή μελωδία από τη νέα συλλογή του Ροβεσπιέρου "Έντεκα μικρές πληγές"

Δεν μ’ αφορούν οι κύκλοι διανόησης  

ανικανότητες κρυμμένες μες τα λόγια

Για παρουσίες όμορφες θέλω να γράφω

για εκείνες που κρεμούν φωτογραφίες σε ηλεκτρονικά σχοινιά

Πόζες ημι-κοριτσίστικες και  ημι-γυναικείες

στεγνώνουν σε κυνήγια ευτυχίας

σε  παραμύθια  με χιονάτες

όπως αυτά την όρισαν καιρό

Σε τούτα τα κυνήγια ποθώ να συμμετάσχω

ως Πρίγκιπα  ανάξιο και βάτραχο συνάμα

οι φλόγες των ματιών ας με τυλίξουν

Και κάτι τελευταίο…..

Τα πιο βαριά ψυχότροπα, είναι οι σκέψεις

κάρτα ευχών

Με το χειροποίητο καραβάκι του Ασκόμπαφλου (δια χειρός Βαρούτσου) σας ευχόμαστε Χρόνια Πολλά!

ευχές

Οι Εκδόσεις Ασκόμπαφλος εύχονται καλά και δημιουργικά χριστούγεννα
σε όλους τους αγαπημένους αναγνώστες και υποστηρικτές τους

 


«Η τέχνη Κυριακές δε γνωρίζει μηδέ αργίες μηδέ γιορτές»

                                                             Σ. Μυριοφύτου

ΠΡΩΙΝΟ

Το μελαγχολικό κάλαντο του Ροβεσπιέρου

Ψύχρα του πρωινού,  

σήμερα κατακτάς τον κόσμο, και κάτι παραπάνω

Σε λίγο ομπρέλες θα αρχίζουν να χορεύουν

μαύρα γυαλιά σε καιρό συννεφιασμένο

Δεν θα δω ποτέ τα μάτια σου;

Ξωτικά στήνουν παγίδες να ξυπνήσουν τους νεκρούς

έστω για λίγο, λίγα λεπτά απόθεμα για χρόνια

κανείς δεν βλέπει

Το σούρουπο με βρίσκει πάντα στην αρχή

έτοιμο για το αυριανό ταξίδι

Μην σταματάς ποτέ να κυνηγάς Νεράιδες...

Ιδεοληψία

Η σημερινή μας ανάρτηση είναι ένα ανέκδοτο ποίημα της Κλοτίλδης 
Μπουκουβάλα γραμμένο το 2001 στην Αμβέρσα. 

Στην καρέκλα του οδοντίατρου

ο ενεστώτας και ο παρατατικός

Καλησπερίζω τον πόνο

Τελικά ήσουν ο πυργοδεσπότης των φόβων μου 

εσύ

Οι νευρικές απολήξεις διασταυρώνονται

Κάποια πράγματα είναι δεδομένα

Ακόμα είμαι καθισμένη

για πόσο δεν ξέρω

αλλά δε με ενδιαφέρει κιόλας

Βιβλιοθήκη

Όμορφα πλάσματα, εσείς τριγύρω
κεφάλια που σηκώνονται, μάτια διερευνητικά
από άλλο σύμπαν έρχεστε, γνωρίζω
όχι και τόσο μακρινό, αιώνες πίσω


Δώστε μου λίγη εφηβική μελαγχολία,
σκέψεις παράφορες,
γκρίζο και αβέβαιο μέλλον


Προσφέρω στέγη, δίνω τροφή, χαρές μεσοαστής ζωής
και ένα σταθερό μισθό


Είμαστε σύμφωνοι;


Το ‘ξερα… ήθελα όμως πάντα να ελπίζω


Είναι μεσημέρι, κέντρο Αθήνας
τα σώματα, κυρίως τα σώματα στη διαπασών



Σημ.: ο τελευταίος στίχος είναι “δανεισμένος” από την ραδιοφωνική
εκπομπή του κ. Κωνσταντίνου Τζούμα

Χαρτογιακάδες IV

Είναι μεγάλη μας τιμή να μπορούμε να σας παρουσιάσουμε ένα κεφάλαιο από το μεγαλόπνοο έργο της Κλοτίλδης Μπουκουβάλα με τίτλο "Χαρτογιακάδες"

 

 

Τσιμέντο
Παράθυρα
και καραμέλες

Η αποστολή ενός παιδεραστή

Βγάλε το σακάκι σου και ξάπλωσε στα ηλιοτρόπια

Εγώ θα μασήσω μια σελίδα από την ατζέντα σου

Αυτό είναι το ζητούμενο

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ

Ξύπνημα σε σκούρα κουτιά,
κούρδισμα και βιαστικός καφές

Βλέμματα διασταυρώνονται πίσω από τζάμια
Πώς να ναι άραγε η ζωή σου; Έρωτες δευτερολέπτων, δεν υπάρχει χρόνος
για περισσότερο

Μόνη πρόκληση μάχες καθημερινές
σύγκρουσηκμε αυτόκλητους ημίθεους
δεν υπάρχουν, το γνωρίζουν
έμαθαν καλά να το ξεχνούν

Ασκήσεις ρομποτικής μέχρι το ξεκούρδισμα
Τότε τα παιδιά θα σε πετάξουν στα σκουπίδια
καινούργια παιχνίδια μπήκαν στα ράφια

Το πάρτι

Αστείοι σολοικισμοί και ανόητοι καινούργιοι φίλοι.

Το βαλς θέλει να χορέψει αλλά το στομάχι του είναι βαρύ, στομωμένο από ψεύτικο γέλιο και ανοησία.

Ξεκοιλιασμένο ξεπέφτει, συντετριμμένο κατακρημνίζεται, από τον πυρήνα, στην τριμμένη πολυθρόνα. 

Λέει: "Δεν μπορώ με πονούν τα πόδια μου" ζηλεύει, το δίχως άλλο, τη σκιά του που λυγερή και αιθέρια λικνίζεται ακόμη στους τοίχους της απέναντι οικοδομής που χρόνια περιμένει την ανέγερσή της.

Πάντα στα τελειώματα αλλά ποτέ στο τέλος, πάντα λίγο πιο πάνω από τον ημιώροφο. 

Το σιρίτι μου έχει φθαρεί, η στιλπνότητα εθαμπώθει, δεν θα κάτσω κάτω από το φως, στη σκιά είναι καλύτερα, έχει μυστήριο και δεν δείχνει το κενό.

 

MISS PIGGY

Έρχεσαι πάλι στο σκοτάδι
αμφίρροπος βηματισμός και παιδικό χαμόγελο
όρκοι καταργημένοι, παράπονα, θυμοί θα αναβληθούν
ξανά

Φελλινικό τσίρκο πλησιάζει 

Παράδοσις………

Κορίτσι λάστιχο, θηριοδαμαστές στομφώδεις
υπνωτισμένοι ελέφαντες, θλιμμένοι αρλεκίνοι
χορεύουν γύρω

Κανείς δεν σου οφείλει, όλοι γυρεύουν λήθη
παιχνίδι σε αμφίδρομους συσχετισμούς

Πάντα τις λάτρευα τις αυταπάτες

Θα τα ξαναπούμε, εεεεε;;

ΥΛΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΥΛΗ

Σας καλωσορίζουμε με τους στίχους του αγαπημένου μας συνεργάτη Ροβεσπιέρου

Πλεγμένα κορμιά, ανύψωση της ηδονής, νίκη της ύλης δαγκωματιές γίνονται πλάσματα, μορφές πνευματικές Αντιύλη…..

Κόκκινοι πυρετοί ορμούν επάνω  σε παρασύρουν,  ξένοι γαλαξίες, πρωτόγνωροι, δεν θα γυρίσεις

Θαλπωρή  σπιτιού, ασφάλεια, μέτριοι οργασμοί   βόλτα στο συρματόπλεγμα, δρόμοι βατοί περπατημένοι

Μείνε στη φάτνη και προς Θεού…

Μην κοιτάς καθρέφτες