Ξανθό κορίτσι άσε με να γύρω στην
άκρη απ’ το φόρεμα σου,
να ψιθυρίσω θέλω
μόνο σε αυτό
πόθους πνιγμένους,
να
νιώσει τους λυγμούς για βίαια
διωγμένες συγκυρίες
μετάνοιες δίχως
νόημα που θα χουν
ένα μόνο μάρτυρα
Θα το’ κάνες αυτό για μένα;
Τα δάκρυα ξέρεις θα ανθίσουν,
θα βγουν παράξενα φυτά
παραισθησιογόνα…
Θα τα ποτίζεις μεθυσμένη,
θα μεγαλώνουν πάνω
σου
μέχρι που δεν θα μπορείς πια να ανασάνεις
Είναι θανάσιμο να πνίγεσαι στα όνειρα των άλλων
El vestido
Dejame inclinar la frente sobre el borde
de tu vestido de niña rubia
sólo le quiero susurar deseos ahogados
que me sienta sollozar
por circunstancias violentamente ahuyentadas
arrepentimentos vacíos,
reservados para un solo testigo
¿Lo harías eso por mí?
Sabes, las lagrimas florecerán.
De ellos nacerán plantas extrañas,
alucinógenas...
Boracha las regarás,
ellas, irán creciendo en tí
hasta que ya no puedas respirar
Es funestre ahogarse en los sueños de los otros
