Στο σχολείο του άγριου δάσους το μάθημα αρχίζει αργία.
Στο προαύλιο, η κουρούνα, ο σκίουρος και το σαλιγκάρι σέρνουν τα εικαστικά κορμιά τους.
Ο κύριος διευθυντής στέλνει παθοπλάνταχτες ματιές στην κούπα του καφέ. Οκτώ και δέκα και έχει ήδη παγώσει.
Λαλεί ο πετεινός, ώρα να συρθούμε στην τάξη.
Πρώτη ώρα: Ομφαλοσκόπηση. Το κοτσύφι αντιγράφει από την αλληγορική φιγούρα που κάθεται δίπλα του. Χαμένος κόπος. Ό,τι και να απαντήσει Λάθος. Η ερώτηση είναι παγίδα.
Το κουδούνι χτυπά μετά την τρίτη πανσέληνο.
"
Όλοι θα εξέλθουν. Λίγο εκστατικοί, λίγο αλλήθωροι, λίγο βαριεστημένοι.
Η γνώση αφήνει κουσούρια.
Όλα τα προσφιλή θέματα της Καρλίνα συμπυκνώνονται στους λίγους αυτούς στίχους. Ο χρόνος που φεύγει, η αναπόφευκτη φθορά, η μοναξιά και η επιδερμικότητα των ανθρώπινων σχέσεων, το πάγωμα των συναισθημάτων και των προσδοκιών
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα κύριε Δημοσθένη, είναι φανερό ότι το ποίημα μιλά για τον κυνισμό της διανόησης, τον ακαδημαϊκό ναρκισσισμό και την ανικανότητα της επίσημης εκπαίδευσης να εξανθρωπίσει. Είναι ένα καθαρά μαρξιστικό ποίημα, βαθιά ριζωμένο στις λατινοαμερικάνικες καταβολές της Κάρλυ
ΔιαγραφήΜάλλον έχετε πάει όλοι σε ιδιωτικό...
ΔιαγραφήΕξαίσιο κείμενο με εμφανείς Οργουολικές επιρροές,ισάξια συνέχεια της "Φάρμας των Ζώων"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο κουκλίτσα μου για άλλη μια φορά
αυτό το ποίημα θα το χαρακτήριζα ένα posh Σχολείο των Στρουμφ http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=9615
ΑπάντησηΔιαγραφή