Το Τρένο για τη Σονόρα

Είναι ώρα που περιμένω σε τούτον τον σταθμό

φίδια φυτρώσαν στα μαλλιά μου

και οι αγκράφες της βαλίτσας έχουνε πιάσει σκόνη.

Είναι στιγμές που απελπίζομαι, δεν λέω, αλλά

ένας ήχος μακρινός, ένα ταραγμένο φτερούγισμα πίσω απ' τα δέντρα, με κρατούν στη θέση μου.

Δεν μπορεί παρά να περάσει.

Να εγκαταλείψω δεν μπορώ.

Έξω πια κανείς δεν με αναγνωρίζει

και αυτά τα πιτσιρίκια συνέχεια φωνάζουν «Γιαγιά, η γραμμή για τη Σονόρα καταργήθηκε διακόσα χρόνια τώρα»

Το ποίημα εντάσσεται στον κύκλο των «Ταξιδιωτικών» του Ασκόμπαφλου, μαζί με τα «Ritorno» και «Πεταλούδα της Γάνδης» της Κλοτίλδης Μπουκουβάλα και τη «Λατίνα» του Ροβεσπιέρου Σάντ.