Όμορφα πλάσματα, εσείς τριγύρω
κεφάλια που σηκώνονται, μάτια διερευνητικά
από άλλο σύμπαν έρχεστε, γνωρίζω
όχι και τόσο μακρινό, αιώνες πίσω
Δώστε μου λίγη εφηβική μελαγχολία,
σκέψεις παράφορες,
γκρίζο και αβέβαιο μέλλον
Προσφέρω στέγη, δίνω τροφή, χαρές μεσοαστής ζωής
και ένα σταθερό μισθό
Είμαστε σύμφωνοι;
Το ‘ξερα… ήθελα όμως πάντα να ελπίζω
Είναι μεσημέρι, κέντρο Αθήνας
τα σώματα, κυρίως τα σώματα στη διαπασών
Σημ.: ο τελευταίος στίχος είναι “δανεισμένος” από την ραδιοφωνική
εκπομπή του κ. Κωνσταντίνου Τζούμα
Η ανταπόκριση του κοινού σε αυτό το ποίημα ήταν πραγματικά εντυπωσιακή, το χειροκρότημα, φυσικά, παρατεταμένο.Ο Ροβεσπιέρος για άλλη μια φορά μας έφερε μνήμες στο νου και δάκρυα στα μάτια...
ΑπάντησηΔιαγραφή