Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Απόνερα

Πάντα σε θυμόμουν εθελούσια ασθμαίνων:
Στο πέρασμά σου άφηνες χρωματιστά κουρέλια,
Νερά και απόνερα,
Όνειρα και απόνειρα

Ήρθες και πάλι να μου μιλήσεις για τις καλές ημέρες.
Πάντα με τη γνωστή σου χαρούμενη μελαγχολία,
Από μακριά μου έμοιαζες παιδί με καραμπίνα.
Για ακόμη μια φορά, ξέγνοιαστα απαισιόδοξος,
Σαν τροπική πεταλούδα με παγωμένο αίμα.

Ένα είναι σίγουρο:
Όταν σε ονειρεύομαι ξυπνάω πάντα με καλή διάθεση

Αν και λίγο πιασμένη.


































Wastewater

I always remember you enjoying gasping:
Your movement was marked by a succession of colourful rags,
by trails of water and wastewater,
dreams and wastedreams

You came back to talk to me about the good old days.
Always with your famous joyful melancholy,
Looking at you from a distance, you made me think of a child holding a shotgun.
Once again a carefree pessimist,
A cold blooded tropical batterfly.

For one thing I am certain:
When I dream of you, I always wake up feeling in a good mood

Although a bit stiff.