Ξύπνημα σε σκούρα κουτιά,
κούρδισμα και βιαστικός καφές
Βλέμματα διασταυρώνονται πίσω από τζάμια
Πώς να ναι άραγε η ζωή σου; Έρωτες δευτερολέπτων, δεν υπάρχει χρόνος
για περισσότερο
Μόνη πρόκληση μάχες καθημερινές
σύγκρουσηκμε αυτόκλητους ημίθεους
δεν υπάρχουν, το γνωρίζουν
έμαθαν καλά να το ξεχνούν
Ασκήσεις ρομποτικής μέχρι το ξεκούρδισμα
Τότε τα παιδιά θα σε πετάξουν στα σκουπίδια
καινούργια παιχνίδια μπήκαν στα ράφια
κούρδισμα και βιαστικός καφές
Βλέμματα διασταυρώνονται πίσω από τζάμια
Πώς να ναι άραγε η ζωή σου; Έρωτες δευτερολέπτων, δεν υπάρχει χρόνος
για περισσότερο
Μόνη πρόκληση μάχες καθημερινές
σύγκρουσηκμε αυτόκλητους ημίθεους
δεν υπάρχουν, το γνωρίζουν
έμαθαν καλά να το ξεχνούν
Ασκήσεις ρομποτικής μέχρι το ξεκούρδισμα
Τότε τα παιδιά θα σε πετάξουν στα σκουπίδια
καινούργια παιχνίδια μπήκαν στα ράφια
είμαι νέος στην Αθήνα, πρόσφατα κατέβηκα για δουλειά. από ποίηση δεν ξέρω τίποτα ούτε βασικά μου αρέσει και πολύ αλλά αυτό που έγραψες φίλε μου νιώθω σα να το χω ζήσει και δεν ήξερα ότι αισθάνονται και άλλοι άνθρωποι έτσι μόνοι και πιόνια σχεδόν. μπράβο φίλε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννο, σε καλωσορίζουμε στην παρέα του Ασκόμπαφλου. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν "ξέρει τίποτα" από ποίηση. Η ίδια η ύπαρξή μας, οι καθημέρινές μας στιγμές, συνθέτουν, οι ίδιες μια ποιητική συμφωνία. Γι' αυτό, εξάλλου, αναγνώρισες τον ευατό σου μέσα στους στίχους του Ροβεσπιέρου. Ξαναδιαβάζοντας την απάντηση μου, αισθάνομαι 'διδακτική'. Υπόσχομαι ότι είναι η τελευταία φορά..
ΑπάντησηΔιαγραφήCarlina.
Carlina θα διαφωνησω μαζι σου! Η τεχνη και μαλιστα η ποιηση δεν πρεπει να ειναι διδακτικη ; Ειδικα σε αυτους τους χαλεπους καιρους που ζουμε ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου καλησπέρα και καλώς ήλθες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' εμέ, Ο ποιητής δεν είναι ούτε δάσκαλος, ούτε λέκτορας ούτε και δικαιούται να είναι. Ο ποιητής είναι ένας τεχνίτης του λόγου. Σκοπός του είναι να εκφράσει ό,τι αισθάνεται. Μερικές φορές -χωρίς αυτό να είναι το ζητούμενο- μια πορτούλα (ένα πορτόνι, όπως λέμε εμείς στην Κέρκυρα) ανοίγει και κάποιος αναγνώστης αγγίζει το γάργαρο ρυάκι της διάνοιας του συγγραφέα. Αν είναι η πολιτική ή η στρατευμένη ποίηση αυτό στο οποίο αναφέρεσαι, εγώ την εκλαμβάνω επίσης ως μια έκφραση της εσωτερικής ανάγκης του ποιητή να μιλήσει για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Αν σκοπός του είναι να κινητοποιήσει ή να χειραγωγήσει, τότε, θεωρώ, δεν μιλάμε για ποίηση αλλά για ιδεολογικό εγχειρίδιο.
Carlina.
σε ευχαριστω για την απαντηση σου Carlina, παρ'ολα ταυτα επετρεψε μου να διαφωνησω ακομα μια φορα. Σε εποχες που οι πνευματικοι ανθρωποι του τοπου σιωπουν, που ο απλος κοσμος νιωθει προδωμενος και διψαει για κατι νεο, πιστευω οτι ομαδες σαν τη δικη σας εχουν πολυ σημαντικο ρολο να παιξουν. Θα τολμησω να φερω ως παραδειγμα τον τσεχο Václav Havel και την Ανοιξη της Πραγας για να τονισω ποσο βασιζομαστε σε καρδιες και σαν μυαλα σαν τα δικα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ρόλος του πνευματικού ανθρώπου σε περιόδους κρίσης είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα και θα ήταν επιπόλαιο να το αναλύσουμε σχολιάζοντας μερικούς στίχους σε ένα ιστολόγιο. Δύο πράγματα θα ήθελα να προσθέσω μόνο: Δεν θα ήθελα ο ποιητής να περιοριστεί σε ένα 'ιδεολογικό δεκανίκι', το πρέπει της γραφής, όπως πνευματωδώς αναφέρει και ο El príncipe negro είναι να λευτερώνει φαντάσματα και πληγές ("Los escritores, al escribir, liberan fantasmas y tormentos" - El príncipe negro)
ΑπάντησηΔιαγραφή